درمان اُتیسم

درمان های زیادی برای اتیسم(اوتیسم) وجود دارد، اما هیچکدام از این درمانها کامل نیستند و نمی توانند به صورت کامل تمام انچه کودک دارای اتیسم(اوتیسم) نیاز دارد را به او ارائه دهند چراکه هر کودک دارای اتیسم(اوتیسم) دارای طیفی از علائم است که هیچ روش درمانی نمی تواند به صورت کامل این طیف نشانه ها را پوشش دهد.اتیسم، یا اختلال طیف اوتیسم (ASD)، یک اختلال عصبی-رشدی است که بر ارتباطات، رفتار و تعاملات اجتماعی فرد تأثیر می‌گذارد. افراد مبتلا به اتیسم ممکن است در درجات مختلفی از شدت قرار داشته باشند و این اختلال می‌تواند به طور متفاوتی در هر فرد بروز کند از این رو است که والدین شروع به استفاده از یک شیوه ازمون و خطای نا خواسته می کنند و درمانها را یکی یکی و به توصیه متخصصان انتخاب می کنند و این نقطه شروع شکست در روند درمان کودک دارای اتیسم(اوتیسم) از همان ابتدا است.

علائم اتیسم

علائم اتیسم به طور کلی به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: مشکلات در ارتباطات و تعاملات اجتماعی و الگوهای رفتاری محدود و تکراری. علائم ممکن است در اوایل کودکی (قبل از سه سالگی) ظاهر شوند و در طول عمر ادامه داشته باشند.

مشکلات در ارتباطات و تعاملات اجتماعی

مشکلات در برقراری ارتباط چشمی: عدم تماس چشمی یا تماس چشمی محدود.
عدم پاسخ به نام: عدم پاسخ دادن به نام خود یا به نظر نمی‌رسد که بشنوند.
مشکلات در ابراز احساسات: عدم توانایی در ابراز احساسات یا درک احساسات دیگران.
عدم اشتراک‌گذاری لذت‌ها و علاقه‌ها: عدم تمایل به اشتراک‌گذاری تجربیات و احساسات با دیگران.
مشکلات در شروع یا حفظ مکالمه: مشکلات در شروع یا نگهداری مکالمات و تبادل اطلاعات.
استفاده غیر معمول از زبان: استفاده از زبان به صورت تکراری یا نامعمول، یا صحبت کردن با الگوهای غیرمعمول.

الگوهای رفتاری محدود و تکراری

حرکات تکراری: انجام حرکات تکراری مانند دست زدن، تکان دادن سر یا بدن.
پایبندی به روال‌ها و تشریفات: پایبندی بیش از حد به روال‌ها و ناتوانی در تغییر آن‌ها.
علاقه‌مندی‌های محدود: علاقه شدید و متمرکز به موضوعات خاص و محدود.
واکنش‌های غیر معمول به حواس پنج‌گانه: حساسیت زیاد یا کم به صداها، نورها، بوها، مزه‌ها یا لمس‌ها.

درمان اتیسم

درمان اتیسم به منظور بهبود توانایی‌های ارتباطی، اجتماعی و رفتاری افراد مبتلا به این اختلال انجام می‌شود. برنامه‌های درمانی معمولاً شامل ترکیبی از روش‌های زیر است:
1-رفتار درمانی:
تحلیل رفتار کاربردی (ABA): این روش به بهبود مهارت‌های اجتماعی، ارتباطی و یادگیری از طریق تقویت مثبت کمک می‌کند.
مدیریت رفتاری: شامل تکنیک‌هایی برای کاهش رفتارهای نامطلوب و تقویت رفتارهای مطلوب است.
2-گفتار درمانی:
بهبود مهارت‌های زبانی و ارتباطی از طریق تمرینات و فعالیت‌های مختلف.
3-کار درمانی:
کمک به بهبود مهارت‌های روزمره و استفاده از تکنیک‌های حسی و حرکتی برای افزایش توانایی‌های فرد.
4-آموزش‌های خاص:
برنامه‌های آموزشی تخصصی که به نیازهای خاص هر فرد پاسخ می‌دهند و کمک به بهبود توانایی‌های تحصیلی و اجتماعی.
5-دارودرمانی:
در برخی موارد، داروها برای مدیریت علائم خاص مانند اضطراب، افسردگی، یا مشکلات خواب تجویز می‌شوند.
6-پشتیبانی خانواده:
ارائه مشاوره و آموزش به خانواده‌ها برای کمک به درک بهتر اتیسم و مدیریت بهتر رفتارها و نیازهای کودک.

نتیجه‌گیری

تشخیص و درمان اتیسم باید توسط تیمی از متخصصان بهداشت روان و متخصصان دیگر انجام شود. هر کودک یا فرد مبتلا به اتیسم نیازهای خاص خود را دارد و برنامه درمانی باید با توجه به این نیازها تنظیم شود. همکاری نزدیک با پزشکان، درمانگران و معلمان می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به اتیسم کمک کند.